36 Kwiaciarka t.2 Xavier de Montepin

Witam  was serdecznie!

Wiosna to bardzo przyjemna pora roku, wszystko budzi się do życia. Kwitnące kwiaty wprawiają nas w cudowny, optymistyczny nastrój. Idealnie wpasowuje się w ten klimat "Kwiaciarka" t. 2 Xaviera de Montepin. Pomimo, że praca kwiaciarki nie jest w powieści tematem przewodnim, to możemy śledzić rozwój kunsztu florystycznego u Gabrieli, która jest jedną z głównych bohaterek tej powieści. Jednak nie dajcie się zwieść sielankowej okładce, gdyż autor postanowił pokazać nam misterną intrygę, która będzie miała wydźwięk kryminalny, o czym zapowiada już wydawca w notatce na okładce książki:

Druga część wielowątkowej powieści o XIX-wiecznym Paryżu.
Fortuna, namiętność i zbrodnia – oto, co kieruje życiem bohaterów. Hrabina Marcela de Lagarde po śmierci męża jest zrujnowana. Jak usunie przeszkody, które stoją na jej drodze do fortuny? Czy osiągnie szczęście, skoro nikogo nie można zmusić do miłości? Sprytna kobieta uważa, że ma wszystko pod kontrolą, ale czy rzeczywiście tak jest?
W świecie, którym rządzi przypadek, może się wydarzyć wszystko...

Po przeczytaniu pierwszego tomu wiedziałam, że w życiu bohaterów będzie dużo się działo. Byłam bardzo ciekawa jak potoczą się dalsze losy Pawła Giereta, Gabrieli i jej matki oraz hrabiny de Lagarde i sędziego Filipa de Kervena. Czy prawda zwycięży kłamstwo?

Autor bardzo szczegółowo odwzorował realia XIX wiecznego Paryża. Sposób prowadzenia rozmów z jednej strony urzeka kurtuazją i pięknymi słowami, a z drugiej strony może drażnić współczesnego czytelnika zwrotami, których obecnie nie używa się. Mnie spodobał się ten styl rozmów, gdyż dzięki temu mogłam poczuć klimat tamtych czasów. Różnorodność bohaterów, którzy pochodzili z różnych sfer społecznych pozwala na kompleksowe przyjrzenie się jak żyli ludzie w Paryżu po koniec XIX wieku. Okaże się, że bez względu na pochodzenie w każdej z klas społecznych spotkamy dobrych i złych obywateli. Zatrważające jest to, do czego człowiek jest zdolny, aby zdobyć majątek. Małżeństwo z rozsądku dla osiągnięcia korzyści majątkowych to drobnostka. To jeszcze można zrozumieć. Jednak zamordowanie kogoś, aby ukryć niewygodne fakty ze swojej przeszłości, to już jest okrucieństwo i perfidia. Bo jak należy rozumieć świadome zrzucenie swojej winy na niewinnych ludzi? Wykorzystywanie swojego stanowiska, aby ukryć zbrodnię?  Nie wahać się, aby ponownie uknuć intrygę, która ma na celu usunięcie niewygodnych osób, które mogłyby zagrażać uzyskaniu bogactwa? Takie typy spod ciemnej gwiazdy również spotkacie na kartach powieści. 

Czytając "Kwiaciarkę" niejednokrotnie przekonałam się jak dla wielu osób jest ważne zachowanie pozorów, jakby przywdziewali maskę na potrzeby sąsiadów. Do tego należy dodać łatwość wydawania osądów względem innych osób bez poznania prawdy. Tylko na podstawie zasłyszanych plotek. Przykro było czytać, że grzechy ojca przechodzą na dziecko. Bycie córką mężczyzny skazanego na szafot, było jednoznaczne z okryciem się hańbą i niemożnością otrzymania uczciwej pracy. Szykanowanie Gabrieli i jej matki ze strony postronnych osób, mogło doprowadzić do nieszczęścia. 

"Kwiaciarka" skojarzyła mi się z baśnią, w której dobro zwycięża zło i w dodatku wypływa z niej morał. Tu mamy nagromadzenie się wielu nieszczęśliwych zbiegów okoliczności, jak to mówią "bycie w niewłaściwym miejscu i niewłaściwym czasie".  Czasami tak jest, że wszystko sprzysięga się przeciwko człowiekowi i nieważne co zrobi i tak będzie przeciwko niemu. Boleśnie przekonała się o tym Gabriela, która pomimo że potrafiła robić przepiękne bukiety, które cieszyły się ogromnym powodzeniem wśród kupujących, nie mogła przyznać się, że jest córką skazańca, bo zaraz traciła pracę i mieszkanie.

Ponownie zapraszam was do Paryża, miasta kontrastów, które urzeka swoim pięknem. Dajcie się porwać tej niesamowitej historii pełnej intryg, miłości i pięknych opisów bohaterów oraz miejsc, w których przebywają. Autor pokazuje, że wybaczenie i wyznanie prawdy prowadzi do uzyskania spokojnego sumienia i radości z dnia codziennego. Nie zabraknie dylematów moralnych i etycznych, które nadal są aktualne we współczesnym świecie. Zachęcam do przeczytania obu tomów "Kwiaciarki". Recenzję pierwszego tomu znajdziecie tutaj.

Za książkę dziękuję wydawnictwu "Dragon".

Książka bierze udział w wyzwaniu czytelniczym organizowanym przez pośredniczkę książek.

Jeżeli czytałyście/czytaliście  już tę książkę, proszę podzielcie się ze mną swoimi wrażeniami.

Jeżeli jeszcze nie miałyście/mieliście  okazji zapoznać się z jej treścią, może Was 

moja opinia do tego skłoni. 

Czekam na Wasze komentarze.

tytuł: Kwiaciarka t.2

autor: Xavier de Montepin

wydawnictwo: Dragon

data wydania: 13 marca 2019 

ilość stron: 576

ocena: 7/10